Isolde Lasoen: Oh Dear

Isolde Lasoen kennen we als de charmante drumster en multi-instrumentalist bij onder meer Daan en Absynthe Minded. Nu treedt ze zelf in de spotlights: ze zingt, drumt en wordt begeleid door een paar van haar lievelingsmuzikanten.

Op haar tweede soloalbum “Oh Dear” doet ze nog meer dan ooit haar eigen ding. Toen ze in 2021 een flinke radiohit scoorde met haar versie van “The Four Horsemen” gaf dat succes haar de goesting om aan een nieuwe eigenzinnige soloplaat te werken, zonder stijlvakje.

Alles waar ze van houdt, sijpelt door: haar opleiding als jazzdrummer, vintage soundtracks, psychedelica, progressieve rock, melancholische instrumentals, Serge Gainsbourg en andere Franse muziek uit de jaren ‘70 en de Italiaanse grootmeester Ennio Morricone. 'Less is doorgaans more' voor Isolde, maar in haar muziek mag het bombastisch zijn, met rijke arrangementen, een uitgebreid instrumentarium en meeslepende harmonieën.

De drums, de vibrafoon en haar stem krijgen de hoofdrol. Verwacht je aan een gevarieerde, meeslepende en melodieuze set, een combinatie van filmische popsongs en sferische instrumentals.

Ze rijfde de ene lovende recensie na de andere binnen, scoorde in binnen en buitenland 4 sterren, haalde wereldwijde radio airplay en zette zichzelf hiermee definitief op de kaart als Grande Dame van de Belpop.


Bezetting

• Isolde Lasoen (zang, drums en percussie)
• Ben Brunin (bas)
• Ben Van Camp (gitaar)
• Luk Vermeir (synths)

Uit de pers:

• "Oh Dear’ van Isolde Lasoen is een fijne reis door de tijd die na 10 nummers jammer genoeg al eindigt."  (Humo ★★★★)
• “Op haar tweede soloplaat, opent Lasoen de deuren naar haar alsmaar uitdijende universum. Waar dat stopt? Niet in België, alleszins. Magische plaat.” (Het Nieuwsblad ★★★★)
• “Something French is zo'n klassevolle song dat zelfs Daniel Craig er opnieuw zin zou van krijgen om James Bond te spelen.” (De Standaard★★★★)
• “Het voldragen bewijs van een bijzonder talent met een herkenbare visie. De wereld mag zwichten. Zoals Oh Dear maken ze ze niet meer, maar nu dus wél." (GVA★★★★)
• “Ze verbluft met dit even verrassende als ambitieuze magnum opus.” (Het Belang Van Limburg)
• "Gezegend met een fijne Franse slag, luchtig en sierlijk tegelijk in de puike orkestrale arrangementen." (Focus Knack★★★)